下载百度汉语App
名师好课免费看

友山

【作者】张耒 【朝代】
拼音
zhāng
zi
guān
chāng
kuài
huī
wèi
yǒu
bīn
zhì
péng
shī
jiù
jīng
shí
mén
zhōng
qián
kǒu
chū
yóu
jiù
shuí
tóng
shí
shuí
zhuó
jiǔ
guī
shǒu
chū
duì
zǒu
jià
yán
chū
yóu
tián
tóng
sǒu
fǒu
jiāo
qíng
bāo
pōu
sāi
cōng
míng
pán
xiù
shǒu
shū
yuè
jiǎn
xuàn
zhǒu
yàn
rán
chéng
zhēn
jiǔ
shì
zhāng
zi
chú
fán
tíng
sǎo
táng
zhěn
shǒu
ér
mián
huǎng
ruò
yǒu
yǒu
shén
jiàng
yān
yuē
shí
āi
yǒu
péng
yǒu
jiào
gào
zi
tīng
fán
shì
zhī
rén
bǎi
xián
suǒ
tàn
fēi
jīn
rán
xián
péng
shàn
xián
jiāng
yǒu
xián
shí
nán
xìng
rán
hòu
zhí
xìng
yǒu
shú
chǎn
xiào
qīng
tāo
qíng
huì
shí
xīn
xiàn
yīn
tóu
kǒu
shì
fēi
miàn
bèi
yǒu
ruò
zhě
shí
fán
kǒng
duō
ruò
jiàn
qīng
ěr
gào
zi
zhēn
yǒu
zhī
shí
ěr
zūn
yán
yǒu
yǒu
jié
rén
suī
shū
yǒu
tóng
yān
ěr
yǒu
míng
yuē
shān
zuǒ
yòu
zài
běi
yān
duān
dàn
jué
yán
chūn
xià
fán
qiū
shū
dōng
shòu
xiá
róng
míng
fēng
chí
zhòu
héng
bēn
láo
tún
qiǎo
lòu
ào
àn
xuān
áng
qīng
huá
rùn
xiù
duì
shí
lín
mián
pái
táng
yǒu
xiào
qián
suī
láo
jiù
shān
yǒu
jiā
quán
duō
guàn
ěr
yòu
shí
xuán
kōng
líng
líng
qīng
shù
wén
miào
yīn
zhuó
fán
gòu
yóu
bēi
yōng
guò
ěr
zēng
mèn
xīn
shàn
fán
zhě
shān
yǒu
xiū
zhú
yuán
shì
zhí
jìng
míng
xiān
duān
zhèng
zhí
zhèng
rén
yáng
yán
wēi
fēng
sàn
xiāo
yuè
lòu
bái
yóu
shì
ér
chén
yán
méi
wěn
nìng
xiào
yán
gōng
wèi
mèi
yuè
shàn
nìng
quán
zhě
shān
yǒu
qiáo
sǒng
ér
zhì
duān
mèi
姿
ruò
duì
zhèng
shì
zhàng
qiān
rén
suǒ
wēi
biāo
chuī
zòu
lài
yóu
shǔ
bèi
xiá
ér
jiāo
qiè
bài
zhě
shān
yǒu
hǎo
niǎo
qīng
hóu
yǐn
xiào
cháng
míng
qún
dié
guǎn
fēng
xián
āi
huáng
yuàn
zhù
yóu
xiàng
suō
tiào
liáng
diān
yāo
yín
shī
wàng
shù
zhě
qián
shí
fán
yán
dān
zhī
yòu
pān
zuǒ
yuán
wèi
jié
jié
mèi
jiē
tàn
zhāng
zi
zài
bài
shòu
yán
yǒng
huái
怀
jiě
lèi
wáng
yōu
xīn
tōng
zhì
kāi
gāo
shān
yán
yán
liú
shuǐ
chán
chán
zhú
mào
qiào
niǎo
míng
láng
rán
qián
ér
hòu
mǐn
yán
wèi
hào
rán
jiān

张子官于福昌,块灰独居,无与为友。宾客不至,遗朋失旧。经时闭门,终日钳口。出无与游,居无与就。谁同我食,谁酌我酒。归守妻孥,出对厮走。驾言出游,田童野叟。气否莫交,情包不剖。塞聪蔽明,盘足袖手。披书阅简,眩目疲肘。厌然成痼,不可针灸。于是张子,涤虑除烦,披庭扫堂,枕手而眠。恍若有遇,有神降焉。曰我实哀汝,独无友朋。我有教告,子乎我听。凡世之人,百愚一贤。古昔所叹,非独今然。得贤与朋,善固无俪。贤不可得,将愚与比。友贤实难,幸然后值。不幸友愚,与无孰利。谄笑倾辟,韬情晦实。测心献计,因隙投策。口是腹非,面歌背泣。友若此者,实繁孔多。曷若不见,目清耳和。我复告子,真友之实。尔遵我言,友胡有竭。人物虽殊,可友同焉。赐尔以友,其名曰山。居汝左右,在汝北焉。端不汝去,澹兮绝言。春丽夏繁,秋疏冬瘦。霞雾融明,风驰雨骤。孤楫横奔,牢屯巧镂。傲岸轩昂,清华润秀。对食临眠,排堂入牖。效技汝前,虽劳不疚。山有佳泉,多灌尔囿。历石悬空,泠泠清漱。如闻妙音,濯烦浴垢。不犹愈乎卑议庸读,过耳增懑,入心善烦者乎。山有修竹,汝园是植。静丽明鲜,端虚正直。如彼正人,扬言发色。微风散碧,宵月镂白。不犹愈乎市儿尘颜,敧眉鼓吻,佞笑浮言,工为媚悦,善佞曲拳者乎。山有乔木,耸立而峙。端无媚姿,若对正士。障雨蔽暍,千人所芘。微飚披拂,吹奏竽籁。不犹愈乎蠕蠕鼠辈,女黠儿娇,奴趋妾拜者乎。山有好鸟,清喉丽羽。引啸长鸣,群呼迭语。夜管风弦,哀簧怨柱。不犹愈乎巷歌里舞,促缩跳梁,颠妖淫污,父子不施,弃礼忘数者乎。如前实繁,言胡可殚。汝与之乐,右攀左援。曷为孑孑,寤寐嗟叹。张子再拜,受言永怀。解累亡忧,心通志开。高山岩岩,流水潺潺。竹茂木翘,鸟鸣琅然。如前夷齐,而后闵颜。吾何为乎,浩然其间。
作者介绍
北宋文学家,擅长诗词,为苏门四学士之一。《全宋词》《全宋诗》中有他的多篇作品。早年游学于陈,学官苏辙重爱,从学于苏轼,苏轼说他的文章类似苏辙,汪洋澹泊。其诗学白居易、张籍,如:《田家》《海州道中》《输麦行》多反映下层人民的生活以及自己的生活感受,风格平易晓畅。著作有《柯山集》五十卷、《拾遗》十二卷、《续拾遗》一卷。《宋史》卷四四四有传。 百科详情>>
大家还在搜