下载百度汉语App
名师好课免费看

满江红 大德己亥冬,余再至京师,闻中书掾

【作者】刘敏中 【朝代】
拼音
jiān
míng
shēng
ér
rèn
jūn
wáng
jiā
suì
jūn
zhuàn
zhì
mǎn
chū
yǐn
xiāng
yáng
qiū
yáng
qiū
xiàn
fán
nán
zhì
jūn
zhì
yóu
jué
shàn
zhèng
wén
jiǎ
chén
chūn
huán
xiāng
jiāng
tíng
shí
ěr
xiàn
jūn
yǒu
xiá
cóng
róng
jiù
xiào
yǒng
xiāng
wàng
zhuī
quán
shí
zhī
shì
suì
shí
yuè
jūn
shòu
dài
ěr
lái
shù
qíng
kuǎn
ér
zhī
shēn
yán
yuē
dāng
jiè
xiān
shēng
yǒu
yán
niàn
zhī
yuē
jìng
zi
jìng
míng
zhě
rén
zhī
cái
tóng
gài
yán
yǒu
néng
yǒu
néng
èr
zhě
ér
ruò
cái
zhī
cái
ér
xíng
zhī
jìng
shí
gōng
zhī
suǒ
jiù
fēi
suǒ
de
zhě
zi
wéi
chí
zi
zhī
jìng
shèn
zi
zhī
cái
ér
shuāi
huái
怀
liè
jué
àn
rán
shì
yǐn
zhī
jiǔ
ér
zèng
zhī
shí
sān
yuè
xià
hàn
bǎi
huā
kāi
hòu
diàn
殿
chūn
zhǐ
yǒu
fān
jiē
hóng
rén
shì
chūn
guāng
liú
zhù
bàn
dōng
fēng
zuò
è
liáo
luò
huái
怀
cāng
liáng
xíng
gèng
huā
qián
zhuó
hào
niǎo
huā
fēi
luò
xiāo
shuí
jūn
shān
xiàn
shān
zhōng
zhèng
ěr
gōng
míng
xiāng
yǎn
tái
dōng
shí
jūn
cái
qīng
yún
míng
wàn
qiū
tiān
yǒu
shí
hái
mèng
tíng
tíng
xià
yán

间,名声籍籍。已而认君于王礼部博家,岁余,君篆秩满,出尹余乡阳丘。阳丘大县,繁阜难治,君至,刳疣抉蠹,善政日闻。甲辰春,余还乡江野亭,实迩县,郛君有暇,必丛容就余,啸咏相忘,追泉石之乐。是岁十月,君受代,自尔来益数,情益款,而知益以深。忆昔言曰,吾当去矣,途既戒矣,先生岂有言乎。余念之曰,敬甫,子以敬自铭者也,人之才不同,概言则有能有不能无可无不可二者而已,若吾子无可无不可才欤,以无可无不可之才,而行之以敬,则异时功业之所就,非余所得虑者,子惟持子之敬,慎子之才而已矣。衰怀激烈,不觉黯然,于是饮之酒,而赠之以歌,实乙巳三月下瀚一日也。百花开后,殿余春、只有翻阶红叶。人似春光留不住,半夜东风作恶。寥落离怀,苍凉行色,更与花前酌。浩歌一曲,鸟啼花自飞落。潇洒谁复如君,溪山如此,何限山中乐。政尔功名相促迫,眼底台东阁。我识君才,青云明日,万里秋天鹤。有时还梦,野亭亭下岩壑。
作者介绍
刘敏中,男,元代文学家,字端甫,山东省济南市章丘市人。自幼卓异不凡,曾任中书掾、兵部主事、监察御史等职,因弹劾秉政的桑哥,辞职归乡。后又入为御史、御史都事、翰林直学士,兼国子祭洒、翰林学士承旨等,还曾宣抚辽东山北,拜河南行省参政等。刘敏中一生为官清正,以时事为忧。敢于对贵□横暴绳之以法,并上疏指陈时弊。仕世祖、成宗、武宗三朝,多为监察官,受到皇帝的嘉纳。 百科详情>>
大家还在搜