下载百度汉语App
名师好课免费看

香菱学诗

【作者】曹雪芹 【朝代】
拼音
xiāng
líng
jiàn
guò
zhòng
rén
zhī
hòu
chī
guò
wǎn
fàn
bǎo
chāi
děng
dōu
wǎng
jiǎ
chù
le
biàn
便
wǎng
xiāo
xiāng
guǎn
zhōng
lái
shí
dài
hǎo
le
bàn
jiàn
xiāng
líng
jìn
yuán
lái
zhù
shì
huān
xiāng
líng
yīn
xiào
dào
:“
zhè
jìn
lái
le
le
kòng
ér
hǎo
dǎi
jiāo
gěi
zuò
shī
jiù
shì
de
zào
huà
le
!”
dài
xiào
dào
:“
yào
zuò
shī
jiù
bài
zuò
shī
suī
tōng
lüè
hái
jiāo
de
。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
guǒ
rán
zhè
yàng
jiù
bài
zuò
shī
fán
de
。”
dài
dào
:“
shén
me
nán
shì
zhí
xué
guò
shì
chéng
zhuǎn
dāng
zhōng
chéng
zhuǎn
shì
liǎng
duì
píng
shēng
duì
shēng
de
duì
shí
de
shí
de
duì
de
ruò
shì
guǒ
yǒu
le
lián
píng
shí
duì
dōu
shǐ
使
de
de
。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
guài
dào
cháng
nòng
běn
jiù
shī
tōu
kòng
ér
kàn
liǎng
shǒu
yòu
yǒu
duì
de
gōng
de
yòu
yǒu
duì
de
yòu
tīng
jiàn
shuō
sān
lùn
èr
liù
fēn
míng
’。
kàn
rén
de
shī
shàng
yǒu
shùn
de
yǒu
èr
liù
shàng
cuò
le
de
suǒ
tiān
tiān
huò
jīn
tīng
shuō
yuán
lái
zhè
xiē
diào
guī
jìng
shì
shì
zhǐ
yào
xīn
wéi
shàng
。”
dài
dào
:“
zhèng
shì
zhè
dào
jiū
jìng
hái
shì
shì
yào
jǐn
ruò
zhēn
le
lián
yòng
xiū
shì
shì
hǎo
de
zhè
jiào
zuò
hài
’。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
zhǐ
ài
fàng
wēng
de
shī
chóng
lián
juǎn
liú
xiāng
jiǔ
yàn
wēi
āo
duō
’,
shuō
de
zhēn
yǒu
!”
dài
dào
:“
duàn
xué
zhè
yàng
de
shī
mén
yīn
zhī
shī
suǒ
jiàn
le
zhè
qiǎn
jìn
de
jiù
ài
le
zhè
zài
xué
chū
lái
de
zhǐ
tīng
shuō
ruò
zhēn
xīn
yào
xué
zhè
yǒu
wáng
jié
quán
qiě
de
yán
bǎi
shǒu
xīn
chuǎi
tòu
shú
le
rán
hòu
zài
èr
bǎi
shǒu
lǎo
de
yán
zài
qīng
lián
de
yán
jué
èr
bǎi
shǒu
xiān
yǒu
le
zhè
sān
rén
zuò
le
rán
hòu
zài
táo
yuān
míng
yīng
yáng
xiè
ruǎn
bào
děng
rén
de
kàn
yòu
shì
cōng
mǐn
líng
de
rén
yòng
nián
de
gōng
fu
chóu
shì
shī
wēng
le
!”
xiāng
líng
tīng
le
xiào
dào
:“
zhè
yàng
hǎo
niáng
jiù
zhè
shū
gěi
chū
lái
dài
huí
niàn
shǒu
shì
hǎo
de
。”
dài
tīng
shuō
biàn
便
mìng
juān
jiāng
wáng
yòu
chéng
de
yán
lái
xiāng
líng
yòu
dào
:“
zhǐ
kàn
yǒu
hóng
quān
de
dōu
shì
xuǎn
de
yǒu
shǒu
niàn
shǒu
míng
bái
de
wèn
niáng
huò
zhě
jiàn
jiǎng
jiù
shì
le
。”
xiāng
líng
le
shī
huí
zhì
héng
yuàn
zhōng
zhū
shì
zhǐ
xiàng
dēng
xià
shǒu
shǒu
de
lái
bǎo
chāi
lián
cuī
shù
shuì
jiào
shuì
bǎo
chāi
jiàn
zhè
bān
xīn
zhǐ
děi
suí
le
dài
fāng
shū
wán
le
zhǐ
jiàn
xiāng
líng
xiào
yín
yín
de
sòng
le
shū
lái
yòu
yào
huàn
dài
xiào
dào
:“
gòng
de
duō
shǎo
shǒu
?”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
fán
hóng
quān
xuǎn
de
jìn
le
。”
dài
dào
:“
lǐng
lüè
le
xiē
wèi
méi
yǒu
?”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
lǐng
lüè
le
xiē
wèi
zhī
shì
shì
shuō
tīng
tīng
。”
dài
xiào
dào
:“
zhèng
yào
jiǎng
jiū
tǎo
lùn
fāng
néng
zhǎng
jìn
qiě
shuō
lái
tīng
。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
kàn
lái
shī
de
hǎo
chù
yǒu
kǒu
shuō
chū
lái
de
si
xiǎng
què
shì
zhēn
de
yǒu
de
xiǎng
jìng
shì
yǒu
yǒu
qíng
de
。”
dài
xiào
dào
:“
zhè
huà
yǒu
le
xiē
si
dàn
zhī
cóng
chù
jiàn
?”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
kàn
sài
shàng
shǒu
lián
yún
:‘
yān
zhí
cháng
luò
yuán
。’
xiǎng
lái
yān
zhí
rán
shì
yuán
de
zhè
zhí
,‘
yuán
tài
shàng
shū
xiǎng
dào
xiàng
shì
jiàn
le
zhè
jǐng
de
ruò
shuō
zài
zhǎo
liǎng
huàn
zhè
liǎng
jìng
zài
zhǎo
chū
liǎng
lái
zài
hái
yǒu
luò
jiāng
bái
cháo
lái
tiān
qīng
’:
zhè
bái
’‘
qīng
liǎng
xiǎng
lái
děi
zhè
liǎng
cái
xíng
róng
de
jìn
niàn
zài
zuǐ
dào
xiàng
yǒu
qiān
jīn
zhòng
de
gǎn
lǎn
hái
yǒu
tóu
luò
shàng
yān
’:
zhè
shàng
nán
wei
zěn
me
xiǎng
lái
mén
nián
shàng
jīng
lái
xià
wǎn
biàn
便
wān
zhù
chuán
àn
shàng
yòu
méi
yǒu
rén
zhī
yǒu
shù
yuǎn
yuǎn
de
jiā
rén
jiā
zuò
wǎn
fàn
yān
jìng
shì
qīng
lián
yún
zhí
shàng
shuí
zhī
zuó
wǎn
shang
le
zhè
liǎng
dào
xiàng
yòu
dào
le
fāng
le
。”
zhèng
shuō
zhe
bǎo
tàn
chūn
lái
le
dōu
zuò
tīng
jiǎng
shī
bǎo
xiào
dào
:“
shì
zhè
yàng
yòng
kàn
shī
huì
xīn
chù
zài
duō
tīng
shuō
le
zhè
liǎng
zhī
sān
mèi
le
。”
dài
xiào
dào
:“
shuō
zhè
shàng
yān
hǎo
hái
zhī
zhè
hái
shì
tào
le
qián
rén
de
lái
gěi
zhè
qiáo
qiáo
gèng
zhè
dàn
ér
xiàn
chéng
。”
shuō
zhe
biàn
便
táo
yuān
míng
de
nuǎn
nuǎn
yuǎn
rén
cūn
yān
fān
le
chū
lái
xiāng
líng
xiāng
líng
qiáo
le
diǎn
tóu
tàn
shǎng
xiào
dào
:“
yuán
lái
shàng
shì
cóng
liǎng
shàng
huà
chū
lái
de
。”
bǎo
xiào
dào
:“
le
yòng
zài
jiǎng
yuè
dào
xué
le
jiù
zuò
lái
shì
hǎo
de
。”
tàn
chūn
xiào
dào
:“
míng
ér
jiǎn
lái
qǐng
shè
。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
niáng
guò
shì
xīn
xiàn
cái
xué
zhe
wán
le
。”
tàn
chūn
dài
dōu
xiào
dào
:“
shuí
shì
wán
nán
dào
mén
shì
rèn
zhēn
zuò
shī
ne
ruò
shuō
mén
rèn
zhēn
chéng
le
shī
chū
le
zhè
yuán
rén
de
hái
xiào
dǎo
le
ne
。”
bǎo
dào
:“
zhè
suàn
bào
le
qián
zài
wài
tou
xiàng
gōng
mén
shāng
huà
ér
mén
tīng
jiàn
zán
mén
shī
shè
qiú
gǎo
稿
gěi
mén
qiáo
qiáo
jiù
xiě
le
shǒu
gěi
mén
kàn
kàn
shuí
zhēn
xīn
tàn
mén
dōu
chāo
le
le
。”
tàn
chūn
dài
máng
wèn
dào
:“
zhè
shì
zhēn
huà
me
?”
bǎo
xiào
dào
:“
shuō
huāng
de
shì
jià
shàng
de
yīng
。”
dài
tàn
chūn
tīng
shuō
dōu
dào
:“
zhēn
zhēn
nào
qiě
bié
shuō
chéng
shī
biàn
便
shì
chéng
shī
mén
de
gāi
chuán
dào
wài
tou
。”
bǎo
dào
:“
zhè
shén
me
lái
guī
zhōng
de
yào
chuán
chū
jīn
méi
yǒu
rén
zhī
dào
le
。”
shuō
zhe
zhǐ
jiàn
chūn
le
huà
lái
qǐng
bǎo
bǎo
fāng
le
xiāng
líng
yòu
zhe
dài
huàn
chū
lái
yòu
yāng
dài
tàn
chūn
èr
rén
:“
chū
ràng
zhōu
zhōu
le
lái
gǎi
zhèng
。”
dài
dào
:“
zuó
de
yuè
zuì
hǎo
zhèng
yào
zhōu
shǒu
jìng
wèi
zhōu
chéng
jìng
zuò
shǒu
lái
shí
hán
de
yùn
yóu
ài
yòng
。”
xiāng
líng
tīng
le
de
huí
shī
lái
yòu
huí
zuò
liǎng
shī
yòu
shě
de
shī
yòu
liǎng
shǒu
chá
fàn
xīn
zuò
dìng
bǎo
chāi
dào
:“
xún
fán
nǎo
dōu
shì
pín
ér
yǐn
de
suàn
zhàng
běn
lái
dāi
tóu
dāi
nǎo
de
zài
tiān
shàng
zhè
yuè
nòng
chéng
dāi
le
。”
xiāng
líng
xiào
dào
:“
hǎo
niáng
bié
hùn
。”
miàn
shuō
miàn
zuò
le
shǒu
xiān
bǎo
chāi
kàn
bǎo
chāi
kàn
le
xiào
dào
:“
zhè
hǎo
shì
zhè
zuò
bié
sào
zhǐ
guǎn
le
gěi
qiáo
kàn
shì
zěn
me
shuō
。”
xiāng
líng
tīng
le
biàn
便
le
shī
zhǎo
dài
dài
kàn
shí
zhǐ
jiàn
xiě
dào
shì
yuè
guà
zhōng
tiān
hán
qīng
guāng
jiǎo
jiǎo
yǐng
tuán
tuán
shī
rén
zhù
xìng
cháng
wán
tiān
chóu
rěn
guān
fěi
cuì
lóu
biān
xuán
jìng
zhēn
zhū
lián
wài
guà
bīng
pán
liáng
xiāo
yòng
shāo
yín
zhú
qíng
cǎi
huī
huáng
yìng
huà
lán
dài
xiào
dào
:“
si
què
yǒu
zhǐ
shì
cuò
jiē
yīn
kàn
de
shī
shǎo
bèi
zhù
le
zhè
shǒu
diū
kāi
zài
zuò
shǒu
zhǐ
guǎn
fàng
kāi
dǎn
zuò
。”
xiāng
líng
tīng
le
de
huí
lái
yuè
xìng
lián
fáng
zhǐ
zài
chí
biān
shù
xià
huò
zuò
zài
shān
shí
shàng
chū
shén
huò
dūn
zài
xià
kōu
lái
wǎng
de
rén
dōu
chà
wán
bǎo
chāi
tàn
chūn
bǎo
děng
tīng
xìn
dōu
yuǎn
yuǎn
de
zhàn
zài
shān
shàng
qiáo
kàn
zhǐ
jiàn
zhòu
huí
méi
yòu
hán
xiào
huí
bǎo
chāi
xiào
dào
:“
zhè
rén
dìng
yào
fēng
le
zuó
nóng
nóng
zhí
nào
dào
gēng
tiān
cái
shuì
xià
méi
dùn
fàn
de
gōng
fu
tiān
jiù
liàng
le
jiù
tīng
jiàn
lái
le
máng
máng
shū
le
tóu
jiù
zhǎo
pín
ér
huí
lái
le
dāi
le
zuò
le
shǒu
yòu
hǎo
zhè
huì
rán
lìng
zuò
ne
。”
bǎo
xiào
dào
:“
zhè
zhèng
shì
líng
rén
jié
’,
lǎo
tiān
shēng
rén
zài
qíng
xìng
de
mén
chéng
tàn
shuō
zhè
me
rén
jìng
le
shuí
zhī
dào
yǒu
jīn
jiàn
tiān
zhì
gōng
。”
bǎo
chāi
xiào
dào
:“
néng
gòu
xiàng
zhè
xīn
jiù
hǎo
le
xué
shén
me
yǒu
chéng
de
。”
bǎo
zhǐ
jiàn
xiāng
líng
xìng
xìng
tóu
tóu
de
yòu
wǎng
dài
biān
le
tàn
chūn
xiào
dào
:“
zán
mén
gēn
le
kàn
yǒu
xiē
si
méi
yǒu
。”
shuō
zhe
dōu
wǎng
xiāo
xiāng
guǎn
lái
zhǐ
jiàn
dài
zhèng
zhe
shī
jiǎng
jiū
zhòng
rén
yīn
wèn
dài
zuò
de
dài
dào
:“
rán
suàn
nán
wei
le
zhī
shì
hái
hǎo
zhè
shǒu
guò
chuān
穿
záo
le
hái
děi
lìng
zuò
。”
zhòng
rén
yīn
yào
shī
kàn
shí
zhǐ
jiàn
zuò
dào
fēi
yín
fēi
shuǐ
yìng
chuāng
hán
shì
kàn
qíng
kōng
pán
dàn
dàn
méi
huā
xiāng
rǎn
liǔ
dài
chū
gān
zhǐ
cán
fěn
jīn
huǎng
ruò
qīng
shuāng
lán
mèng
xǐng
西
lóu
rén
jué
róng
yóu
lián
kàn
bǎo
chāi
xiào
dào
:“
xiàng
yín
yuè
le
yuè
xià
tiān
dǎo
hái
shǐ
使
de
kàn
dào
shì
yuè
zhè
le
yuán
lái
shī
cóng
shuō
lái
zài
chí
tiān
jiù
hǎo
le
。”
xiāng
líng
wéi
zhè
shǒu
miào
jué
tīng
shuō
sǎo
le
xìng
kěn
diū
kāi
shǒu
biàn
便
yào
suǒ
lái
yīn
jiàn
mèi
mén
shuō
xiào
biàn
便
zǒu
zhì
jiē
qián
zhú
xià
xián
xīn
sōu
dǎn
ěr
páng
tīng
bié
shì
shí
tàn
chūn
chuāng
xiào
shuō
dào
:“
líng
niáng
xián
xián
ba
。”
xiāng
líng
zhèng
zhèng
dào
:“‘
xián
shì
shí
shān
de
cuò
le
yùn
le
。”
zhòng
rén
tīng
le
jué
xiào
lái
bǎo
chāi
dào
:“
zhēn
shì
shī
le
dōu
shì
pín
ér
yǐn
de
!”
dài
dào
:“
shèng
rén
shuō
,‘
huì
rén
juàn
’,
yòu
lái
wèn
yǒu
shuō
zhī
。”
wán
xiào
dào
:“
zán
mén
le
wǎng
niáng
fáng
yǐn
qiáo
qiáo
huà
ér
jiào
xǐng
xǐng
cái
hǎo
。”
shuō
zhe
zhēn
chū
lái
le
guò
ǒu
xiāng
xiè
zhì
nuǎn
xiāng
zhōng
chūn
zhèng
juàn
zài
chuáng
shàng
wāi
zhe
shuì
jiào
huà
zēng
zài
jiān
yòng
shā
zhào
zhe
zhòng
rén
huàn
xǐng
le
chūn
jiē
shā
kàn
shí
shí
tíng
fāng
yǒu
le
sān
tíng
xiāng
líng
jiàn
huà
shàng
yǒu
měi
rén
yīn
zhǐ
zhe
xiào
dào
:“
zhè
shì
mén
niáng
shì
lín
niáng
。”
tàn
chūn
xiào
dào
:“
fán
huì
zuò
shī
de
dōu
huà
zài
shàng
tóu
kuài
xué
ba
。”
shuō
zhe
wán
xiào
le
huí
sàn
hòu
xiāng
líng
mǎn
xīn
zhōng
hái
shì
xiǎng
shī
zhì
wǎn
jiān
duì
dēng
chū
le
huí
shén
zhì
sān
gēng
hòu
shàng
chuáng
xià
liǎng
yǎn
guān
guān
zhí
dào
gēng
fāng
cái
méng
lóng
shuì
le
shí
tiān
liàng
bǎo
chāi
xǐng
le
tīng
le
tīng
ān
wěn
shuì
le
xīn
xià
xiǎng
:“
fān
téng
le
zhī
zuò
chéng
le
zhè
huì
le
qiě
bié
jiào
。”
zhèng
xiǎng
zhe
zhǐ
tīng
xiāng
líng
cóng
mèng
zhōng
xiào
dào
:“
shì
yǒu
le
nán
dào
zhè
shǒu
hái
hǎo
?”
bǎo
chāi
tīng
le
yòu
shì
tàn
yòu
shì
xiào
lián
máng
huàn
xǐng
le
wèn
:“
le
shén
me
zhè
chéng
xīn
dōu
tōng
le
xiān
le
xué
chéng
shī
hái
nòng
chū
bìng
lái
ne
。”
miàn
shuō
miàn
shū
le
huì
tóng
mèi
wǎng
jiǎ
chù
lái
yuán
lái
xiāng
líng
zhì
xué
shī
jīng
xuè
chéng
jiān
zuò
chū
mèng
zhōng
le
shū
biàn
便
máng
chū
lái
bìng
zhī
hǎo
dǎi
biàn
便
lái
yòu
zhǎo
dài
gāng
dào
qìn
fāng
tíng
zhī
jiàn
wán
zhòng
mèi
fāng
cóng
wáng
rén
chù
huí
lái
bǎo
chāi
zhèng
gào
mén
shuō
mèng
zhōng
zuò
shī
shuō
mèng
huà
zhòng
rén
zhèng
xiào
tái
tóu
jiàn
lái
le
biàn
便
dōu
zhēng
zhe
yào
shī
kàn

香菱见过众人之后,吃过晚饭,宝钗等都往贾母处去了,自己便往潇湘馆中来。此时黛玉已好了大半,见香菱也进园来住,自是欢喜。香菱因笑道:“我这一进来了,也得了空儿,好歹教给我作诗,就是我的造化了!”黛玉笑道:“既要作诗,你就拜我作师。我虽不通,大略也还教得起你。”香菱笑道:“果然这样,我就拜你作师。你可不许腻烦的。”黛玉道:“什么难事,也值得去学!不过是起承转合,当中承转是两副对子,平声对仄声,虚的对实的,实的对虚的,若是果有了奇句,连平仄虚实不对都使得的。”香菱笑道:“怪道我常弄一本旧诗偷空儿看一两首,又有对的极工的,又有不对的,又听见说‘一三五不论,二四六分明’。看古人的诗上亦有顺的,亦有二四六上错了的,所以天天疑惑。如今听你一说,原来这些格调规矩竟是末事,只要词句新奇为上。”黛玉道:“正是这个道理,词句究竟还是末事,第一立意要紧。若意趣真了,连词句不用修饰,自是好的,这叫做‘不以词害意’。”香菱笑道:“我只爱陆放翁的诗‘重帘不卷留香久,古砚微凹聚墨多’,说的真有趣!”黛玉道:“断不可学这样的诗。你们因不知诗,所以见了这浅近的就爱,一入了这个格局,再学不出来的。你只听我说,你若真心要学,我这里有《王摩诘全集》,你且把他的五言律读一百首,细心揣摩透熟了,然后再读一二百首老杜的七言律,次再李青莲的七言绝句读一二百首。肚子里先有了这三个人作了底子,然后再把陶渊明、应玚,谢、阮、庾、鲍等人的一看。你又是一个极聪敏伶俐的人,不用一年的工夫,不愁不是诗翁了!”香菱听了,笑道:“既这样,好姑娘,你就把这书给我拿出来,我带回去夜里念几首也是好的。”黛玉听说,便命紫娟将王右丞的五言律拿来,递与香菱,又道:“你只看有红圈的都是我选的,有一首念一首。不明白的问你姑娘,或者遇见我,我讲与你就是了。”香菱拿了诗,回至蘅芜苑中,诸事不顾,只向灯下一首一首的读起来。宝钗连催他数次睡觉,他也不睡。宝钗见他这般苦心,只得随他去了。
一日,黛玉方梳洗完了,只见香菱笑吟吟的送了书来,又要换杜律。黛玉笑道:“共记得多少首?”香菱笑道:“凡红圈选的我尽读了。”黛玉道:“可领略了些滋味没有?”香菱笑道:“领略了些滋味,不知可是不是,说与你听听。”黛玉笑道:“正要讲究讨论,方能长进。你且说来我听。”香菱笑道:“据我看来,诗的好处,有口里说不出来的意思,想去却是逼真的。有似乎无理的,想去竟是有理有情的。”黛玉笑道:“这话有了些意思,但不知你从何处见得?”香菱笑道:“我看他《塞上》一首,那一联云:‘大漠孤烟直,长河落日圆。’想来烟如何直?日自然是圆的:这‘直’字似无理,‘圆’字似太俗。合上书一想,倒像是见了这景的。若说再找两个字换这两个,竟再找不出两个字来。再还有‘日落江湖白,潮来天地青’:这‘白’‘青’两个字也似无理。想来,必得这两个字才形容得尽,念在嘴里倒像有几千斤重的一个橄榄。还有‘渡头余落日,墟里上孤烟’:这‘余’字和‘上’字,难为他怎么想来!我们那年上京来,那日下晚便湾住船,岸上又没有人,只有几棵树,远远的几家人家作晚饭,那个烟竟是碧青,连云直上。谁知我昨日晚上读了这两句,倒像我又到了那个地方去了。”
正说着,宝玉和探春也来了,也都入坐听他讲诗。宝玉笑道:“既是这样,也不用看诗。会心处不在多,听你说了这两句,可知‘三昧’你已得了。”黛玉笑道:“你说他这‘上孤烟’好,你还不知他这一句还是套了前人的来。我给你这一句瞧瞧,更比这个淡而现成。”说着便把陶渊明的“暖暖远人村,依依墟里烟”翻了出来,递与香菱。香菱瞧了,点头叹赏,笑道:“原来‘上’字是从‘依依’两个字上化出来的。”宝玉大笑道:“你已得了,不用再讲,越发倒学杂了。你就作起来,必是好的。”探春笑道:“明儿我补一个柬来,请你入社。”香菱笑道:“姑娘何苦打趣我,我不过是心里羡慕,才学着顽罢了。”探春黛玉都笑道:“谁不是顽?难道我们是认真作诗呢!若说我们认真成了诗,出了这园子,把人的牙还笑倒了呢。”宝玉道:“这也算自暴自弃了。前日我在外头和相公们商议画儿,他们听见咱们起诗社,求我把稿子给他们瞧瞧。我就写了几首给他们看看,谁不真心叹服。他们都抄了刻去了。”探春黛玉忙问道:“这是真话么?”宝玉笑道:“说慌的是那架上的鹦哥。”黛玉探春听说,都道:“你真真胡闹!且别说那不成诗,便是成诗,我们的笔墨也不该传到外头去。”宝玉道:“这怕什么!古来闺阁中的笔墨不要传出去,如今也没有人知道了。”说着,只见惜春打发了入画来请宝玉,宝玉方去了。香菱又逼着黛玉换出杜律来,又央黛玉探春二人:“出个题目,让我诌去,诌了来,替我改正。”黛玉道:“昨夜的月最好,我正要诌一首,竟未诌成,你竟作一首来。十四寒的韵,由你爱用那几个字去。”
香菱听了,喜的拿回诗来,又苦思一回作两句诗,又舍不得杜诗,又读两首。如此茶饭无心,坐卧不定。宝钗道:“何苦自寻烦恼。都是颦儿引的你,我和他算帐去。你本来呆头呆脑的,再添上这个,越发弄成个呆子了。”香菱笑道:“好姑娘,别混我。”一面说,一面作了一首,先与宝钗看。宝钗看了笑道:“这个不好,不是这个作法。你别怕臊,只管拿了给他瞧去,看他是怎么说。”香菱听了,便拿了诗找黛玉。黛玉看时,只见写道是:
月挂中天夜色寒,清光皎皎影团团。
诗人助兴常思玩,野客添愁不忍观。
翡翠楼边悬玉镜,珍珠帘外挂冰盘。
良宵何用烧银烛,晴彩辉煌映画栏。
黛玉笑道:“意思却有,只是措词不雅。皆因你看的诗少,被他缚住了。把这首丢开,再作一首,只管放开胆子去作。”
香菱听了,默默的回来,越性连房也不入,只在池边树下,或坐在山石上出神,或蹲在地下抠土,来往的人都诧异。李纨、宝钗、探春、宝玉等听得此信,都远远的站在山坡上瞧看他。只见他皱一回眉,又自己含笑一回。宝钗笑道:“这个人定要疯了!昨夜嘟嘟哝哝直闹到五更天才睡下,没一顿饭的工夫天就亮了。我就听见他起来了,忙忙碌碌梳了头就找颦儿去。一回来了,呆了一日,作了一首又不好,这会子自然另作呢。”宝玉笑道:“这正是‘地灵人杰’,老天生人再不虚赋情性的。我们成日叹说可惜他这么个人竟俗了,谁知到底有今日。可见天地至公。”宝钗笑道:“你能够像他这苦心就好了,学什么有个不成的。”宝玉不答。
只见香菱兴兴头头的又往黛玉那边去了。探春笑道:“咱们跟了去,看他有些意思没有。”说着,一齐都往潇湘馆来。只见黛玉正拿着诗和他讲究。众人因问黛玉作的如何。黛玉道:“自然算难为他了,只是还不好。这一首过于穿凿了,还得另作。”众人因要诗看时,只见作道:
非银非水映窗寒,试看晴空护玉盘。
淡淡梅花香欲染,丝丝柳带露初干。
只疑残粉涂金砌,恍若轻霜抹玉栏。
梦醒西楼人迹绝,余容犹可隔帘看。
宝钗笑道:“不像吟月了,月字底下添一个‘色’字倒还使得,你看句句倒是月色。这也罢了,原来诗从胡说来,再迟几天就好了。”香菱自为这首妙绝,听如此说,自己扫了兴,不肯丢开手,便要思索起来。因见他姊妹们说笑,便自己走至阶前竹下闲步,挖心搜胆,耳不旁听,目不别视。一时探春隔窗笑说道:“菱姑娘,你闲闲罢。”香菱怔怔答道:“‘闲’字是十五删的,你错了韵了。”众人听了,不觉大笑起来。宝钗道:“可真是诗魔了。都是颦儿引的他!”黛玉道:“圣人说,‘诲人不倦’,他又来问我,我岂有不说之理。”李纨笑道:“咱们拉了他往四姑娘房里去,引他瞧瞧画儿,叫他醒一醒才好。”
说着,真个出来拉了他过藕香榭,至暖香坞中。惜春正乏倦,在床上歪着睡午觉,画缯立在壁间,用纱罩着。众人唤醒了惜春,揭纱看时,十停方有了三停。香菱见画上有几个美人,因指着笑道:“这一个是我们姑娘,那一个是林姑娘。”探春笑道:“凡会作诗的都画在上头,快学罢。”说着,顽笑了一回。
各自散后,香菱满心中还是想诗。至晚间对灯出了一回神,至三更以后上床卧下,两眼鳏鳏,直到五更方才朦胧睡去了。一时天亮,宝钗醒了,听了一听,他安稳睡了,心下想:“他翻腾了一夜,不知可作成了?这会子乏了,且别叫他。”正想着,只听香菱从梦中笑道:“可是有了,难道这一首还不好?”宝钗听了,又是可叹,又是可笑,连忙唤醒了他,问他:“得了什么?你这诚心都通了仙了。学不成诗,还弄出病来呢。”一面说,一面梳洗了,会同姊妹往贾母处来。原来香菱苦志学诗,精血诚聚,日间做不出,忽于梦中得了八句。梳洗已毕,便忙录出来,自己并不知好歹,便拿来又找黛玉。刚到沁芳亭,只见李纨与众姊妹方从王夫人处回来,宝钗正告诉他们说他梦中作诗说梦话。众人正笑,抬头见他来了,便都争着要诗看。
作者介绍
曹雪芹,名沾,字梦阮,号雪芹,又号芹溪、芹圃。清代著名文学家,小说家。先祖为中原汉人,满洲正白旗包衣出身。素性放达,曾身杂优伶而被钥空房。爱好研究广泛:金石、诗书、绘画、园林、中医、织补、工艺、饮食等。他出身于一个“百年望族”的大官僚地主家庭,因家庭的衰败饱尝人世辛酸,后以坚韧不拔之毅力,历经多年艰辛创作出极具思想性、艺术性的伟大作品《红楼梦》。 百科详情>>
大家还在搜