下载百度汉语App
名师好课免费看

七发

【作者】枚乘 【朝代】
拼音
chǔ
tài
zi
yǒu
ér
wǎng
wèn
zhī
yuē
:“
wén
tài
zi
ān
shǎo
jiān
?”
tài
zi
yuē
:“
bèi
jǐn
xiè
。”
yīn
chēng
yuē
:“
jīn
shí
tiān
xià
ān
níng
píng
tài
zi
fāng
nián
zhě
jiǔ
dān
ān
xié
zhōng
ruò
jié
fēn
tún
dàn
dàn
fán
chéng
chù
chù
míng
zhōng
zhòng
tīng
è
wén
rén
shēng
jīng
shén
yuè
xiè
bǎi
bìng
xián
shēng
cōng
míng
xuàn
yào
yuè
píng
jiǔ
zhí
fèi
mìng
nǎi
qīng
tài
zi
yǒu
shì
?”
tài
zi
yuē
:“
jǐn
xiè
lài
jūn
zhī
shí
shí
yǒu
zhī
rán
wèi
zhì
shì
。”
yuē
:“
jīn
guì
rén
zhī
zi
guān
ér
guī
chù
nèi
yǒu
bǎo
wài
yǒu
jiāo
suǒ
yǐn
shí
wēn
chún
gān
cuì
chéng
nóng
féi
hòu
shang
màn
nuǎn
tán
shuò
shǔ
suī
yǒu
jīn
shí
zhī
jiān
yóu
jiāng
xiāo
shuò
ér
tǐng
jiě
kuàng
zài
jīn
zhī
jiān
zāi
yuē
zòng
ěr
zhī
zhī
zhī
ān
zhě
shāng
xuè
mài
zhī
qiě
chū
niǎn
mìng
yuē
jué
wěi
zhī
dòng
fáng
qīng
gōng
mìng
yuē
hán
zhī
méi
hào
chǐ
齿
é
méi
mìng
yuē
xìng
zhī
gān
cuì
féi
nóng
mìng
yuē
cháng
zhī
yào
jīn
tài
zi
màn
zhī
wěi
suí
jīn
tǐng
jiě
xuè
mài
yín
zhuó
shǒu
duò
yuè
shì
qián
fèng
hòu
wǎng
lái
yóu
yàn
zòng
fáng
yǐn
jiān
zhī
zhōng
gān
cān
yào
měng
shòu
zhī
zhǎo
suǒ
cóng
lái
zhě
zhì
shēn
yuǎn
yān
zhì
yǒng
jiǔ
ér
fèi
suī
lìng
biǎn
què
zhì
nèi
xián
zhì
wài
shàng
zāi
jīn
tài
zi
zhī
bìng
zhě
shì
zhī
jūn
zi
jiàn
qiáng
shí
chéng
jiān
shì
biàn
cháng
wéi
yān
chén
zhī
hào
táng
zhī
xīn
dùn
zhī
zhì
yóu
zhì
zāi
!”
tài
zi
yuē
:“
nuò
bìng
qǐng
shì
yán
。”
yuē
:“
jīn
tài
zi
zhī
bìng
yào
shí
zhēn
jiǔ
liáo
ér
yào
yán
miào
dào
shuō
ér
zhī
wén
zhī
?”
tài
zi
yuē
:“
yuàn
wén
zhī
。”
yuē
:“
lóng
mén
zhī
tóng
gāo
bǎi
chǐ
ér
zhī
zhōng
jié
zhī
lún
jūn
gēn
shū
fēn
shàng
yǒu
qiān
rèn
zhī
fēng
xià
lín
bǎi
zhàng
zhī
谿
tuān
liú
yòu
dàn
dàn
zhī
gēn
bàn
bàn
shēng
dōng
liè
fēng
piāo
xiàn
fēi
xuě
zhī
suǒ
xià
léi
tíng
zhī
suǒ
gǎn
cháo
huáng
gān
dàn
míng
yān
niǎo
宿
yān
chén
hào
shàng
kūn
āi
míng
xiáng
xià
shì
bèi
qiū
shè
dōng
shǐ
使
qín
zhì
zhuó
zhǎn
wéi
qín
jiǎn
zhī
wéi
xián
zi
zhī
gōu
wéi
yǐn
jiǔ
guǎ
zhī
ěr
wéi
yuē
shǐ
使
shī
táng
cāo
chàng
zi
wèi
zhī
yuē
:‘
mài
xiù
jiàn
zhì
cháo
fēi
xiàng
bèi
gǎo
huái
jué
lín
huí
。’
fēi
niǎo
wén
zhī
ér
néng
shòu
wén
zhī
chuí
ěr
ér
néng
xíng
jiǎo
lóu
wén
zhī
zhǔ
huì
ér
néng
qián
tiān
xià
zhī
zhì
bēi
tài
zi
néng
qiáng
tīng
zhī
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
yuē
:“
chú
niú
zhī
cài
sǔn
féi
gǒu
zhī
mào
shān
chǔ
miáo
zhī
shí
ān
zhī
fàn
tuán
zhī
jiě
chuài
ér
sàn
shì
shǐ
使
yǐn
jiān
áo
tiáo
xióng
fán
zhī
nào
sháo
yào
zhī
jiàng
báo
zhī
zhì
xiān
zhī
kuài
qiū
huáng
zhī
bái
zhī
lán
yīng
zhī
jiǔ
zhuó
kǒu
shān
liáng
zhī
cān
huàn
bào
zhī
tāi
xiǎo
fàn
chuò
tāng
xuě
tiān
xià
zhī
zhì
měi
tài
zi
néng
qiáng
cháng
zhī
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
yuē
:“
zhōng
dài
zhī
chǐ
齿
zhì
zhī
chē
qián
shì
fēi
niǎo
hòu
lèi
zhuō
mài
chù
zào
zhōng
fán
wài
jiān
pèi
shì
xiāng
qián
hòu
wáng
liáng
zào
wèi
zhī
qín
quē
lóu
wèi
zhī
yòu
liǎng
rén
zhě
néng
zhǐ
zhī
chē
néng
zhī
shì
shǐ
使
shè
qiān
zhī
zhòng
zhēng
qiān
zhī
zhú
tiān
xià
zhī
zhì
jùn
tài
zi
néng
qiáng
chéng
zhī
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
yuē
:“
dēng
jǐng
zhī
tái
nán
wàng
jīng
shān
běi
wàng
hǎi
zuǒ
jiāng
yòu
yǒu
shì
shǐ
使
biàn
zhī
shì
yuán
běn
shān
chuān
mìng
cǎo
zhǔ
shì
lián
lèi
yóu
lǎn
guān
nǎi
xià
zhì
jiǔ
huái
怀
zhī
gōng
lián
láng
zhù
tái
chéng
céng
gòu
fēn
yún
xuán
绿
niǎn
dào
xié
jiāo
huáng
chí
hùn
zhāng
bái
kǒng
niǎo
kūn
yuān
chú
jiāo
jīng
cuì
liè
yīng
chī
lóng
yōng
yōng
qún
míng
yáng
téng
yuè
fèn
zhèn
lín
liáo
chóu
liǎo
màn
cǎo
fāng
líng
sāng
liǔ
jīng
miáo
sōng
zhāng
tiáo
shàng
zào
tiān
tóng
bìng
wàng
chéng
lín
zhòng
fāng
fēn
luàn
fēng
cóng
róng
xiāo
yáng
yīn
liè
zuò
zòng
jiǔ
dàng
xīn
jǐng
chūn
zuǒ
jiǔ
lián
yīn
wèi
chén
yáo
róu
cuò
gāi
liàn
liú
shēng
yuè
ěr
shì
nǎi
chǔ
zhī
jié
fēng
yáng
zhèng
wèi
zhī
hào
shǐ
使
xiān
shī
zhēng
shū
yáng
wén
duàn
gàn
zhī
chuí
shāo
tiǎo
xīn
liú
ruò
méng
qīng
chén
bèi
lán
yàn
嬿
ér
tiān
xià
zhī
hào
chǐ
guǎng
广
zhī
tài
zi
néng
qiáng
yóu
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
yuē
:“
jiāng
wèi
tài
zi
xùn
zhī
jià
fēi
líng
zhī
chéng
jùn
zhī
chéng
yòu
xià
zhī
jìn
jiàn
zuǒ
hào
zhī
diāo
gōng
yóu
shè
yún
lín
zhōu
chí
lán
jié
jiāng
xún
yǎn
qīng
píng
yóu
qīng
fēng
táo
yáng
dàng
chūn
xīn
zhú
jiǎo
shòu
qīng
qín
shì
quǎn
zhī
cái
kùn
shòu
zhī
qióng
xiāng
zhī
zhì
qiǎo
kǒng
bào
shè
zhì
niǎo
zhú
míng
biāo
kuà
jiǎo
yóu
jūn
dǎo
jiàn
jīng
鹿
hàn
liú
zhuì
yuān
líng
jiǒng
chuàng
ér
zhě
chōng
hòu
chéng
xiào
liè
zhī
zhì
zhuàng
tài
zi
néng
qiáng
yóu
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
rán
yáng
jiàn
méi
zhī
jiān
qīn
yín
ér
shàng
mǎn
zhái
jiàn
tài
zi
yǒu
yuè
suì
tuī
ér
jìn
zhī
yuē
:“
míng
huǒ
báo
tiān
bīng
chē
léi
yùn
jīng
yǎn
jiǎn
máo
fēn
chí
chěng
jué
zhú
wèi
zhēng
xiān
jiǎo
guǎng
广
guān
wàng
zhī
yǒu
chún
cuì
quán
xiàn
zhī
gōng
mén
。”
tài
zi
yuē
:“
shàn
yuàn
wén
zhī
。”
yuē
:“
wèi
shì
zhēn
lín
shēn
yān
yún
àn
bìng
zuò
kǒng
měng
tǎn
shēn
báo
bái
rèn
wéi
wéi
máo
jiāo
cuò
shōu
huò
zhǎng
gōng
shǎng
jīn
yǎn
píng
ruò
wèi
rén
zhǐ
jiǔ
jiā
yáo
xiū
páo
bīn
yǒng
shāng
bìng
dòng
xīn
jīng
ěr
chéng
huǐ
jué
jué
nuò
zhēn
xìn
zhī
xíng
jīn
shí
gāo
chén
chàng
wàn
suì
zhēn
tài
zi
zhī
suǒ
néng
qiáng
ěr
yóu
?”
tài
zi
yuē
:“
shèn
yuàn
cóng
zhí
kǒng
wèi
zhū
dài
lèi
ěr
。”
rán
ér
yǒu
yuē
:“
jiāng
yuè
zhī
wàng
zhū
hóu
yuǎn
fāng
jiāo
yóu
xiōng
bìng
wǎng
guān
tāo
guǎng
广
líng
zhī
jiāng
zhì
wèi
jiàn
tāo
zhī
xíng
guān
shuǐ
zhī
suǒ
dào
rán
hài
guān
suǒ
jià
zhě
suǒ
zhuó
zhě
suǒ
yáng
zhě
suǒ
wēn
fén
zhě
suǒ
zhě
suī
yǒu
xīn
lüè
gěi
wèi
néng
xíng
suǒ
yóu
rán
huǎng
liáo
hùn
huāng
chù
tǎng
hào
wǎng
yàng
huāng
kuàng
kuàng
bǐng
nán
shān
tōng
wàng
dōng
hǎi
hóng
dòng
cāng
tiān
liú
lǎn
qióng
guī
shén
chéng
liú
ér
xià
jiàng
huò
zhī
suǒ
zhǐ
huò
fēn
yún
liú
zhé
móu
wǎng
ér
lái
lín
zhū
ér
yuǎn
shì
zhōng
fán
ér
dài
sàn
ér
shǔ
nèi
cún
xīn
ér
chí
shì
zǎo
gài
xiōng
zhōng
liàn
cáng
dàn
gǎn
shǒu
tuí
zhuó
chǐ
齿
tián
dài
shū
xiě
tiǎn
zhuó
fēn
jué
huáng
ěr
dāng
shì
zhī
shí
suī
yǒu
yān
bìng
zhì
yóu
jiāng
shēn
lóng
ér
guān
wàng
zhī
kuàng
zhí
miǎo
xiǎo
fán
mèn
chéng
nóng
bìng
jiǔ
zhī
zāi
yuē
méng
jiě
huò
yán
。”
tài
zi
yuē
:“
shàn
rán
tāo
zāi
?”
yuē
:“
rán
wén
shī
yuē
shì
shén
ér
fēi
zhě
sān
léi
wén
bǎi
jiāng
shuǐ
liú
hǎi
shuǐ
shàng
cháo
shān
chū
yún
nèi
zhǐ
yǎn
piāo
yǒng
ér
tāo
shǐ
hóng
lín
lín
yān
ruò
bái
zhī
xià
xiáng
shǎo
jìn
hào
hào
ái
ái
chē
bái
wéi
gài
zhī
zhāng
yǒng
ér
yún
luàn
rǎo
rǎo
yān
sān
jūn
zhī
téng
zhuāng
páng
zuò
ér
bēn
zhě
piāo
piāo
yān
qīng
chē
zhī
lēi
bīng
liù
jià
jiāo
lóng
cóng
tài
bái
chún
chí
hào
qián
hòu
luò
yóng
yóng
áng
áng
jiàng
jiàng
shēn
shēn
qiāng
qiāng
lěi
zhòng
jiān
shì
jūn
xíng
hōng
yǐn
xiōng
pán
yǒng
yuán
dāng
guān
liǎng
páng
pāng
àn
gǎn
shàng
xià
yǒu
shì
yǒng
zhuàng
zhī
ér
wèi
dǎo
chōng
jīn
qióng
suí
wēi
àn
chū
zhuī
zhě
dāng
zhě
huài
chū
huò
wéi
zhī
jīn
gāi
zhěn
fēn
huí
xiáng
qīng
miè
xián
méi
tán
huán
jié
zi
zhī
shān
tōng
zhī
chǎng
líng
chì
àn
huì
sāng
héng
bēn
shì
léi
xíng
chéng
fèn
jué
zhèn
dùn
dùn
hún
hún
zhuàng
bēn
hùn
hùn
dùn
dùn
shēng
léi
zhì
qīng
shēng
hóu
fèn
zhèn
zhàn
zhī
kǒu
niǎo
fēi
huí
shòu
zǒu
fēn
fēn
yǒng
yún
luàn
dàng
nán
shān
bèi
běi
àn
kuī
qiū
líng
píng
西
pàn
xiǎn
xiǎn
bēng
huài
bēi
chí
jué
shèng
nǎi
chán
yuán
yáng
liú
hèng
bào
zhī
biē
shī
shì
diān
dǎo
yǎn
yóu
yóu
yuán
yuán
lián
yán
shén
guài
shèng
yán
zhí
shǐ
使
rén
yān
huí
àn
chuàng
yān
tiān
xià
guài
guǐ
guān
tài
zi
néng
qiáng
guān
zhī
?”
tài
zi
yuē
:“
bìng
wèi
néng
。”
yuē
:“
jiāng
wèi
tài
zi
zòu
fāng
shù
zhī
shì
yǒu
lüè
zhě
ruò
zhuāng
zhōu
wèi
móu
yáng
zhū
zhuó
biàn
便
yuān
zhān
zhī
lún
shǐ
使
zhī
lùn
tiān
xià
zhī
jīng
wēi
wàn
zhī
shì
fēi
kǒng
lǎo
lǎn
guān
mèng
zi
chí
chóu
ér
suàn
zhī
wàn
shī
tiān
xià
yào
yán
miào
dào
tài
zi
wén
zhī
?”
shì
tài
zi
ér
yuē
:“
huàn
ruò
tīng
shèng
rén
biàn
shì
zhī
yán
。”
rán
hàn
chū
huò
rán
bìng

楚太子有疾,而吴客往问之曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若节轖。纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。虚中重听,恶闻人声,精神越渫,百病咸生。聪明眩曜,悦怒不平。久执不废,大命乃倾。太子岂有是乎?”太子曰:“谨谢客。赖君之力,时时有之,然未至于是也。”客曰:“今夫贵人之子,必官居而闺处,内有保母,外有傅父,欲交无所。饮食则温淳甘脆,脭醲肥厚;衣裳则杂遝曼煖,燂烁热暑。虽有金石之坚,犹将销铄而挺解也,况其在筋骨之间乎哉?故曰:纵耳目之欲,恣支体之安者,伤血脉之和。且夫出舆入辇,命曰蹷痿之机;洞房清宫,命曰寒热之媒;皓齿蛾眉,命曰伐性之斧;甘脆肥脓,命曰腐肠之药。今太子肤色靡曼,四支委随,筋骨挺解,血脉淫濯,手足堕窳;越女侍前,齐姬奉后;往来游宴,纵恣于曲房隐间之中。此甘餐毒药,戏猛兽之爪牙也。所从来者至深远,淹滞永久而不废,虽令扁鹊治内,巫咸治外,尚何及哉!今如太子之病者,独宜世之君子,博见强识,承间语事,变度易意,常无离侧,以为羽翼。淹沉之乐,浩唐之心,遁佚之志,其奚由至哉!”
太子曰:“诺。病己,请事此言。”
客曰:“今太子之病,可无药石针刺灸疗而已,可以要言妙道说而去之,不欲闻之乎?”
太子曰:“仆愿闻之。”
客曰:“龙门之桐,高百尺而无枝。中郁结之轮菌,根扶疏以分离。上有千仞之峰,下临百丈之谿。湍流溯波,又澹淡之。其根半死半生。冬则烈风漂霰、飞雪之所激也,夏则雷霆、霹雳之所感也。朝则鹂黄、鳱鴠鸣焉,暮则羁雌、迷鸟宿焉。独鹄晨号乎其上,鹍鸡哀鸣翔乎其下。于是背秋涉冬,使琴挚斫斩以为琴,野茧之丝以为弦,孤子之钩以为隐,九寡之珥以为约。使师堂操畅,伯子牙为之歌。歌曰:‘麦秀蔪兮雉朝,飞向虚壑兮背槁,槐依绝区兮临回。’飞鸟闻之,翕翼而不能去;野兽闻之,垂耳而不能行;蚑、蟜、蝼、蚁闻之,拄喙而不能前。此亦天下之至悲也,太子能强起听之乎?”
太子曰:“仆病未能也。”
客曰:“犓牛之腴,菜以笋蒲。肥狗之和,冒以山肤。楚苗之食,安胡之飰抟之不解,一啜而散。于是使伊尹煎熬,易牙调和。熊蹯之臑,芍药之酱。薄耆之炙,鲜鲤之鱠。秋黄之苏,白露之茹。兰英之酒,酌以涤口。山梁之餐,豢豹之胎。小饭大歠,如汤沃雪。此亦天下之至美也,太子能强起尝之乎?”
太子曰:“仆病未能也。”
客曰:“钟、岱之牡,齿至之车;前似飞鸟,后类距虚,穱麦服处,躁中烦外。羁坚辔,附易路。于是伯乐相其前后,王良、造父为之御,秦缺、楼季为之右。此两人者,马佚能止之,车覆能起之。于是使射千镒之重,争千里之逐。此亦天下之至骏也,太子能强起乘之乎?”
太子曰:“仆病未能也。”
客曰:“既登景夷之台,南望荆山,北望汝海,左江右湖,其乐无有。于是使博辩之士,原本山川,极命草木,比物属事,离辞连类。浮游览观,乃下置酒于虞怀之宫。连廊四注,台城层构,纷纭玄绿。辇道邪交,黄池纡曲。溷章、白鹭,孔鸟、鶤鹄,鵷雏、鵁鶄,翠鬣紫缨。螭龙、德牧,邕邕群鸣。阳鱼腾跃,奋翼振鳞。漃漻薵蓼,蔓草芳苓。女桑、河柳,素叶紫茎。苗松、豫章,条上造天。梧桐、并闾,极望成林。众芳芬郁,乱于五风。从容猗靡,消息阳阴。列坐纵酒,荡乐娱心。景春佐酒,杜连理音。滋味杂陈,肴糅错该。练色娱目,流声悦耳。于是乃发激楚之结风,扬郑、卫之皓乐。使先施、徵舒、阳文、段干、吴娃、闾、傅予之徒,杂裾垂髾,目窕心与;揄流波,杂杜若,蒙清尘,被兰泽,嬿服而御。此亦天下之靡丽皓侈广博之乐也,太子能强起游乎?”
太子曰:“仆病未能也。”
客曰:“将为太子驯骐骥之马,驾飞軨之舆,乘牡骏之乘。右夏服之劲箭,左乌号之雕弓。游涉乎云林,周驰乎兰泽,弭节乎江浔。掩青蘋,游清风。陶阳气,荡春心。逐狡兽,集轻禽。于是极犬马之才,困野兽之足,穷相御之智巧,恐虎豹,慑鸷鸟。逐马鸣镳,鱼跨麋角。履游麕兔,蹈践麖鹿,汗流沫坠,冤伏陵窘。无创而死者,固足充后乘矣。此校猎之至壮也,太子能强起游乎?”
太子曰:“仆病未能也。”然阳气见于眉宇之间,侵淫而上,几满大宅。
客见太子有悦色,遂推而进之曰:“冥火薄天,兵车雷运,旍旗偃蹇,羽毛肃纷。驰骋角逐,慕味争先。徼墨广博,观望之有圻。纯粹全牺,献之公门。”
太子曰:“善!愿复闻之。”
客曰:“未既。于是榛林深泽,烟云闇莫,兕虎并作。毅武孔猛,袒裼身薄。白刃磑磑,矛戟交错。收获掌功,赏赐金帛。掩蘋肆若,为牧人席。旨酒嘉肴,羞炰宾客。涌觞并起,动心惊耳。诚不必悔,决绝以诺;贞信之色,形于金石。高歌陈唱,万岁无斁。此真太子之所喜也,能强起耳游乎?”
太子曰:“仆甚愿从,直恐为诸大夫累耳。”然而有起色矣。
客曰:“将以八月之望,与诸侯远方交游兄弟,并往观涛乎广陵之曲江。至则未见涛之形也,徒观水力之所到,则恤然足以骇矣。观其所驾轶者,所擢拔者,所扬汩者,所温汾者,所涤汔者,虽有心略辞给,固未能缕形其所由然也。怳兮忽兮,聊兮栗兮,混汩汩兮,忽兮慌兮,俶兮傥兮,浩瀇瀁兮,慌旷旷兮。秉意乎南山,通望乎东海。虹洞兮苍天,极虑乎崖涘。流揽无穷,归神日母。汩乘流而下降兮,或不知其所止。或纷纭其流折兮,忽缪往而不来。临朱汜而远逝兮,中虚烦而益怠。莫离散而发曙兮,内存心而自持。于是澡概胸中,洒练五藏,澹澉手足,颓濯发齿。揄弃恬怠,输写淟浊,分决狐疑,发皇耳目。当是之时,虽有淹病滞疾,犹将伸伛起躄,发瞽披聋而观望之也,况直眇小烦懑,酲醲病酒之徒哉!故曰:发蒙解惑,不足以言也。”
太子曰:“善,然则涛何气哉?”
答曰:“不记也,然闻于师曰,似神而非者三:疾雷闻百里;江水逆流,海水上潮;山出云内,日夜不止。衍溢漂疾,波涌而涛起。其始起也,洪淋淋焉,若白鹭之下翔。其少进也,浩浩溰溰,如素车白马帷盖之张。其波涌而云乱,扰扰焉如三军之腾装。其旁作而奔起者,飘飘焉如轻车之勒兵。六驾蛟龙,附从太白,纯驰皓蜺,前后络绎。顒顒卬卬,椐椐彊彊,莘莘将将。壁垒重坚,沓杂似军行。訇隐匈礚,轧盘涌裔,原不可当。观其两旁。则滂渤怫郁,闇漠感突,上击下律,有似勇壮之卒,突怒而无畏。蹈壁冲津,穷曲随隈,逾岸出追。遇者死,当者坏。初发乎或围之津涯,荄轸谷分。回翔青篾,衔枚檀桓。弭节伍子之山,通厉骨母之场,凌赤岸,篲扶桑,横奔似雷行。诚奋厥武,如振如怒。沌沌浑浑,状如奔马。混混庉庉,声如雷鼓。发怒庢沓,清升踰跇,侯波奋振,合战于藉藉之口。鸟不及飞,鱼不及回,兽不及走。纷纷翼翼,波涌云乱,荡取南山,背击北岸,覆亏丘陵,平夷西畔。险险戏戏,崩坏陂池,决胜乃罢。汩潺湲,披扬流洒。横暴之极,鱼鳖失势,颠倒偃侧,沋沋湲湲,蒲伏连延。神物怪疑,不可胜言,直使人踣焉,洄闇凄怆焉。此天下怪异诡观也,太子能强起观之乎?”
太子曰:“仆病,未能也。”
客曰:“将为太子奏方术之士有资略者,若庄周、魏牟、杨朱、墨濯、便蜎、詹何之伦,使之论天下之精微,理万物之是非;孔、老览观,孟子持筹而算之,万不失一。此亦天下要言妙道也,太子岂欲闻之乎?”
于是太子据几而起,曰:“涣乎若一听圣人辩士之言。”涩然汗出,霍然病已。
《七发》是一篇讽谕性作品。赋中假设楚太子有病,吴客前去探望,通过互相问答,构成七大段文字。吴客认为楚太子的病因在于贪欲过度,享乐无时,不是一般的用药和针炙可以治愈的,只能“以要言妙道说而去也”。于是分别描述音乐、饮食、乘车、游宴、田猎、观涛等六件事的乐趣,一步步诱导太子改变生活方式;最后要向太子引见“方术之士”,“论天下之精微,理万物之是非”,太子乃霍然而愈。作品的主旨在于劝诫贵族子弟不要过分沉溺于安逸享乐,表达了作者对贵族集团腐朽纵欲的不满。
文章的开头是“楚太子有疾,吴客往问之”,接着就从这个“疾”字引发了一连串令人... 古诗文网>>
作者介绍
枚乘(?~前140),字叔,西汉辞赋家。汉族,秦建治时古淮阴人。枚乘因再七国叛乱前后两次上谏吴王而显名。文学上的主要成就是辞赋,《汉书·艺文志》著录“枚乘赋九篇”。 百科详情>>
大家还在搜